Ο παρακάτω λόγος αναγνώστηκε από την κα Αργυρώ Βασιλειάδου, μέλος της Ομάδας Α΄Εθελοντών ΔΗΚΕΠΑ, σε ημερίδα του προγράμματος 4SEE για την κοινωνική οικονομία και τον εθελοντισμό που πραγματοποιήθηκε στο Αίγιο στις 23 Οκτωβρίου 2012, στην αίθουσα “Πολυκέντρο” στη Μυρτιά Αιγίου.
—————————————–
Αποφάσισα να εγγραφώ στην ομάδα Α΄ πρίν έναν περίπου χρόνο. Δεν γνώριζα τι ακριβώς θα έκανα εκεί, γνώριζα όμως πως είχα χρόνο και διάθεση να πειραματιστώ. Τα πρώτα βήματα προσέγγισης ήταν δειλά αλλά σιγά σιγά εξοικειώθηκα με τα υπόλοιπα μέλη κερδίζοντας νέους φίλους, ενδιαφέρουσες γνωριμίες και κυρίως εμπειρίες που ίσως δεν θα είχα την ευκαιρία να βιώσω, αν δεν ήμουν μέλος.
Σήμερα, εξακολουθώ να ανήκω στην ομάδα και να συνδράμω ως εθελόντρια το έργο του Δήμου, διότι μπορώ να επιλέγω τον τρόπο που κάθε φορά καλούμαι να εμπλακώ αλλά και να προτείνω πράγματα. Είμαι υπεύθυνη των επιλογών μου χωρίς να ισοπεδώνονται οι προσωπικές μου ανάγκες. Αυτό σημαίνει ελευθερία και σεβασμός στην ατομικότητα και διαφορετικότητα των μελών της ομάδας, απαραίτητη δηλαδή για εμένα προϋπόθεση για την παραμονή μου σε αυτήν.
Στη διαδρομή μου στην ομάδα μέσα από την εθελοντική δράση, όχι μόνο βελτίωσα δεξιότητές μου αλλά ανέπτυξα και νέες βιώνοντας όμορφα συναισθήματα. Ποτέ δεν φανταζόμουν για παράδειγμα πως ένα εικαστικό εργαστήρι για παιδιά θα μπορούσε να με συγκινήσει σε βαθμό που να αισθανθώ η ίδια παιδί, να πυροδοτήσει τη φαντασία μου, να με ωθήσει να πειραματιστώ, να δημιουργήσω, να καμαρώσω…..
Η ευκαιρία να εργάζομαι ομαδικά για έναν κοινωνικό σκοπό μου χαρίζει το αίσθημα της ολοκλήρωσης, κάτι που παραδόξως έχουμε μάθει να αναζητάμε σε πιο σύνθετα πράγματα και αυτό ακριβώς το αίσθημα είναι η μαγεία του εθελοντισμού.
ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ
ΒΟΗΘΑΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ
Η ζωή είναι απλή, είναι ωραία! Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν είναι σύνθετη ή και σκληρή. Κανείς όμως δεν είναι ανάγκη να βιώνει αυτές τις πτυχές μόνος του, άπρακτος, αμέτοχος, απλός θεατής. Όλοι βλέπουμε με διαφορετικό βλέμμα τα πράγματα και όλοι έχουμε διαφορετικά βιώματα, ανάγκες και στόχους και αυτό είναι το ενδιαφέρον στη σύνθεση μιας ομάδας. Να μπορείς να μπείς στα παπούτσια του άλλου, να δείς με την οπτική του, να δει με τη δική σου. Τα μονοπάτια που θα «συναντηθούμε» με τον διπλανό μας θα είναι και τα πιο γόνιμα, τα πιο όμορφα. Διότι οι στιγμές της συνεύρεσης είναι αυτές που μας θυμίζουν την προσωπική μας διαδρομή και παράλληλα μας υποδεικνύουν και τη διαδρομή που οφείλουμε να έχουμε ως κοινωνία αλληλεγγύης.
Οι διαδρομές δεν σταματούν ποτέ, μονάχα αλλάζουν. Οι αντοχές μας επίσης αλλάζουν και κυμαίνονται όπως και οι ρυθμοί της καθημερινότητάς μας.
Αν τροφοδοτούμε τους συνανθρώπους μας τροφοδοτούμαστε και εμείς οι ίδιοι. Τότε μόνο είμαστε σε εγρήγορση για τον επόμενο γύρο, για τη νέα διαδρομή και αυτό είναι το μεγάλο «στοίχημα» του εθελοντισμού. Η αίσθηση ότι μπορούμε και άλλα…πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε…
Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας παρουσιάσω την ομάδα Α΄, τους συνοδοιπόρους μου σε αυτή τη διαδρομή «καρδιάς» που έχουμε διανύσει έως σήμερα με την ευχή να συνεχίσουμε ακόμη πιο πέρα από όσο φανταζόμαστε!
